Myndir Hörpu
Ferð Hörpu, Atla og Mána um Snæfellsnes 11. júlí 2010 Aflraunasteinarnir á Djúpalónssandi
Máni leikur sér að Hálfdrættingi ...
En lagði Hálfsterk frá sér ... enda ekkert vit að togna helgina fyrir Laugavegshlaupið!
Dritvík gæti verið á Krít - hitastigið sést ekki á myndinni og litur hafsins minnir á Lýbíuhafið.
Bárðarskip og Dritvíkurklettur í Dritvík.
Feðgarnir að fjörulabba við Bárðarskip.
Dritvíkurklettur er flottur!
Atli við einhverja minj á gönguleiðinni milli Djúpalónssands og Dritvíkur. Sennilega er þetta ekki mjög forn minj.
Höfnin að Hellnum er lygn og bátlaus.
Kaffihúsið var hins vegar kjaftfullt en við náðum samt sætum og feðgar fengu fiskisúpu ... ég lét heimabakað brauð duga því ég graðga ekki í mig fiski á almannafæri, síst undir Jökli!
Á Hellnum er þessi flotti gatklettur og greinileg steingerð tröllahjón í veggnum fyrir innan.
Rétt hjá Hellnum, á gönguleiðinni yfir á Arnarstapa, er þessi hræðilegi útrásarvíkingslegi bústaður. Stapafell í baksýn en takið eftir Jin og Yang merkinu - OMG!
Máni myndar skarf, milli Hellna og Arnarstapa. Skarfurinn er á kletti lengst til hægri en Máni er á miðri mynd. Mér skilst að það sé mikil hamingja að geta myndað skarf.
Máni hefur lokið við skarfsmyndatöku. Hann var kominn með smá minnimáttarkennd, skinnið, því nokkrir aðrir ljósmyndarar á þessari gönguleið höfðu miklu vígalegri linsur; eiginlega minntu þær helst á sprengjuvörpur. Ekki skrítið að rekast á svoleiðis ljósmyndara klædda í amríska hermannafelubúninga að auki - leggjandi til ljósmyndaatlögu við selveste kríuna ...
Við Máni örkum í hrauninu milli Hellna og Arnarstapa.
Hér hefur maðurinn ákveðið að myndast á!
Atli prílar við Miðgjá. Ég hafði nokkrar áhyggjur af ljósmyndafíkn feðganna ...
Og hann skríður enn framar á brúnina. Fallið ofan í gatið er ansi hátt!
Atli við Draugalág. Þar kom Latínu-Bjarni Oddnýju pílu fyrir, reyndar í annað sinn því í fyrra sinnið sem hann kvað niður drauginn neituðu Hellnamenn að borga umsamið verð svo Bjarni vakti hana aftur upp. Í seinna skiptið borguðu þeir, þótt prísinn væri þá hærri enda draugurinn orðinn mun verri viðskiptis. Takið eftir hve Atli er tilhlýðilega alvarlegur á svona hættulegum stað.
Einhver bakpokaferðalangur var sennilega týndur ... við vorum spurð eftir slíkum og skömmu síðar sveimaði þyrla yfir gönguleiðinni. Hann hlýtur að hafa fundist.
Höfnin á Arnarstapa var ólíkt líflegri en sú á Höfnum. (Aftur á móti var kaffihúsamenning fátæklegri á Arnarstapa en Hellnum þannig að hvor hefur staðurinn sitt til ágætis.)
Ánægjulegt að sjá strandveiðibát frá Akranesi - og sjá hversu nálægt hann er okkar góðu nágrönnum.
Gert 12. júlí 2010